«اللهُمَّ بَاعِدْ بَيْنِي وَبَيْنَ خَطَايَايَ كَمَا بَاعَدْتَ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ، اللهُمَّ نَقِّنِي مِنْ خَطَايَايَ كَمَا يُنَقَّى الثَّوْبُ الْأَبْيَضُ مِنَ الدَّنَسِ، اللهُمَّ اغْسِلْنِي مِنْ خَطَايَايَ بِالثَّلْجِ وَالْمَاءِ وَالْبَرَدِ»
{وهو من أدعية استفتاح الصلاة}
Аллоҳумма бааъид байний ва байна хотоойаая камаа бааъадта байнал-машриқи вал-мағриб, Аллоҳумма наққиний мин хотоойаая камаа юнақос савбул абязу минад данас, Аллоҳуммағсилний мин хотоойаая бис-салжи вал-маа’и вал-барод.
“Эй Аллоҳим, мен билан хатоларим орасини мағриб билан машриқ ўртасини узоқ қилганинг каби йироқ эт. Эй Аллоҳ! Оппоқ либос кирликдан тозалангани каби мени ҳам хатоларимдан тозала. Эй Аллоҳ! Мени хатоларимдан қор билан, сув билан ва дўл билан юв-покла!”
Бу “истифтоҳ” (намоз бошида ўқиладиган) дуолардандир.