۱
یه‌که‌م- له سه‌ر دوعاخوێن پێویسته دوعاو نزای ته‌نها بۆ خوا بێت و تایبه‌تی کات به‌و و به دڵنیاییشه‌وه بزانێت که ته‌نها خوای گه‌وره ده‌توانێت دوعاکانی ئه‌و وه‌رگرێت و وه‌ڵامیان بداته‌وه؛ بۆیه هاوار و دوعا نه‌بات بۆ لای غه‌یری خواو هیچ که‌سێک نه‌کاته وه‌سیله جا پێغه‌مبه‌ر بێت یان خۆشه‌ویستی خوا یان فریشته یان به‌نده‌‌ی پیاوچاک یان هه‌ر که‌سێکی تر. خوای گه‌وره ده‌فه‌رموێ: (فَٱدۡعُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ) (غافر: ١٤)؛ «هه‌ر هانا و هاوار بۆ خوا به‌رن و ملکه‌چ و فه‌رمانبه‌رداری ئاین و به‌رنامه‌که‌ی ئه‌و بن».