«رَبِّ أَعِنِّي وَلاَ تُعِنْ عَلَيَّ، وَانْصُرْنِي وَلاَ تَنْصُرْ عَلَيَّ، وَامْكُرْ لِي وَلاَ تَمْكُرْ عَلَيَّ، وَاهْدِنِي وَيَسِّرِ الهُدَى لِي، وَانْصُرْنِي عَلَى مَنْ بَغَى عَلَيَّ، رَبِّ اجْعَلْنِي لَكَ شَكَّارًا، لَكَ ذَكَّارًا، لَكَ رَهَّابًا، لَكَ مِطْوَاعًا، لَكَ مُخْبِتًا، إِلَيْكَ أَوَّاهًا مُنِيبًا، رَبِّ تَقَبَّلْ تَوْبَتِي، وَاغْسِلْ حَوْبَتِي، وَأَجِبْ دَعْوَتِي، وَثَبِّتْ حُجَّتِي، وَسَدِّدْ لِسَانِي، وَاهْدِ قَلْبِي، وَاسْلُلْ سَخِيمَةَ صَدْرِي»
Робби аъинний, ва лаа туъин ъалайя вансурний ва лаа тансур ъалайя вамкур лий, ва лаа тамкур ъалайя, ваҳдиний ва яссирил ҳудаа лий, вансурний ъалаа ман бағоо ъалайя. Роббижъалний лака шаккаарон лака заккаарон, лака роҳҳаабан, лака митвааъан, лака мухбитан илайка аввааҳан мунийбаа. Робби тақоббал тавбатий, вагсил ҳавбатий, ва ажиб даъватий ва саббит ҳужжатий ва саддид лисааний ваҳди қолбий, васлул сахиймата содрий.
“О Раббим, мени колдо, мага каршы (эч кимди) колдобо! Мага жардам бер! Мага каршы эч кимге жардам бербе! Менин пайдама амалдуулук кыл, зыяныма амалдуулук кылба! Мени туура жолго башта жана туура жолуңду жеңил кыл! Мага зулум кылгандарга каршы мени колдой көр! Оо, Раббим! Мени Өзүңө шүгүр кылуучу, Өзүңдү зикир кылуучу, Өзүңдөн коркуучу, моюн сунуучу жана тооба кылуучу кыл! Оо, Раббим! Менин тообаларымды Өзүң кабылда, күнөөлөрүмдү жуу, дубаларыма жооп бер, далилимди бекем кыл, жүрөгүмдү оңдо, тилимди түздө жана жүрөгүмдөгү жек көрүүнү чыгарып сал!” (Абу Дауд. Ибн Маажжа. Тирмизи. Хааким)