3

«وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا، وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ، إِنَّ صَلَاتِي، وَنُسُكِي، وَمَحْيَايَ، وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، لَا شَرِيكَ لَهُ، وَبِذَلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ، اللهُمَّ أَنْتَ الْمَلِكُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، أَنْتَ رَبِّي، وَأَنَا عَبْدُكَ، ظَلَمْتُ نَفْسِي، وَاعْتَرَفْتُ بِذَنْبِي، فَاغْفِرْ لِي ذُنُوبِي جَمِيعًا، إِنَّهُ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ، وَاهْدِنِي لِأَحْسَنِ الْأَخْلَاقِ لَا يَهْدِي لِأَحْسَنِهَا إِلَّا أَنْتَ، وَاصْرِفْ عَنِّي سَيِّئَهَا لَا يَصْرِفُ عَنِّي سَيِّئَهَا إِلَّا أَنْتَ، لَبَّيْكَ وَسَعْدَيْكَ وَالْخَيْرُ كُلُّهُ فِي يَدَيْكَ، وَالشَّرُّ لَيْسَ إِلَيْكَ، أَنَا بِكَ وَإِلَيْكَ، تَبَارَكْتَ وَتَعَالَيْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ»
{وهو من أدعية استفتاح الصلاة، خاصة في صلاة قيام الليل}

Vəccəhtu vəchiyə lilləzi fətə­ras-səma­vati vəl-arda hənifən və mə ənə min­əl-muşri­kin. İnnə saləti və nu­suki və məhyayə və mə­mati lilləhi Rab­bil-aləmin, lə şərikə ləhu və bi­ zali­kə umirtu və ənə minəl-muslimin. Alla­hummə, əntəl-məliku lə ilahə illə ənt. Əntə Rabbi və ənə abdukə, zaləm­tu nəfsi və'tərəftu bi­ zənbi, fəğfir li zu­nubi cəmian, in­nəhu lə yəğfiriz-zu­nu­bə illə ənt, vəhdi­ni li­əhsənil-əxlaqi lə yəhdi liəhsənihə illə ənt, vəsrif anni seyyiəhə lə yəsrifu anni seyyiəhə illə ənt. Ləbbeykə və sə'deykə, vəl-xayru kul­luhu fi yədeykə, vəş-şərru leysə ileykə, ənə bikə və ileykə, təba­rəktə və təaleyt, əstəğfi­ru­kə və ətubu ileyk.

“Üzümü hənif (ixlasla Allaha ibadət edən­lər­dən) ola­raq göyləri və ye­ri yaradana çe­virdim. Mən müşrik­lərdən deyiləm. Şübhəsiz ki, mənim namazım da, qurba­nım da, həya­tım da, ölümüm də aləmlərin Rəbbi Allah üçündür. Onun heç bir şəri­ki yoxdur. Mənə belə buyu­rul­muşdur və mən mü­səlmanlar­danam. Allahım! Hökm­dar Sənsən. Səndən başqa mə­bud yox­dur. Sən mənim Rəbbim­sən, mən isə Sənin qulun. Özümə zülm etdim və gü­nahımı etiraf etdim. Mənim bütün günahla­rımı bağış­la! Şüb­həsiz ki, gü­nah­ları ancaq Sən bağış­la­ya bilər­sən. Mənə ən gö­zəl əxlaq nəsib et! Onun ən gö­zəlini ancaq Sən bəxş edə bi­lər­sən. Onun pisin­dən məni uzaq et! Mə­ni onun pisindən an­caq Sən uzaq­laş­dıra bilərsən. Buyur, əmrinə mün­təzi­rəm! Xeyir bütünlüklə Sənin iki Əlin­dədir. Şər isə Sənə aid deyildir. Mən Sənin­lə­yəm, Sənə də dönə­cəyəm. Mü­barək və Uca­san! Səndən bağışlanma diləyir və Sənə tövbə edirəm”

Bu, namazın açılış dualarındandır, xüsusilə də, gecə namazında (qiyamu-leyldə) oxunur.

3/16