14

«اللهُمَّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي ظُلْمًا كَثِيرًا وَلَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ، فَاغْفِرْ لِي مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِكَ، وَارْحَمْنِي إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ»
{وهو دعاء يُشرع قوله في الصلاة فيقال في السجود أو بعد التشهد الأخير قبل السلام}

Allahummə, inni zaləmtu nəfsi zulmən kəsiran, və lə yəğfiruz-zu­nu­bə illə ənt, fəğfir li məğfirətən min in­dikə, vərhəmni, innəkə əntəl-ğafurur-rahim.

“Allahım, mən özümə çoxlu zülm etdim. Günahları yalnız Sən ba­ğışlayırsan. Özün gü­na­hımdan keç­mək­lə məni bağışla və mənə rəhm et. Həqiqətən, Sən Bağış­layan­san, Rəhm­lisən!”

Bu, namazın səcdəsində, yaxud sonuncu təşəhhüddən sonra, salamdan əvvəl deyilən duadır.

14/16