﴿اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاءُ وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَن تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ٢٦ تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَتُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الَمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَتَرْزُقُ مَن تَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَاب﴾
{آيتان من سورة آل عمران آية (٢٦-٢٧)، وفي أول الآية الأولى حُذفت كلمة (قل) عمدًا للإشارة إلى بداية الدعاء.}
Allahummə, Malikəl-mulki, tu'til-mulkə mən təşau, və tunziul-mulkə mimmən təşau, və tuizzu mən təşau, və tuzillu mən təşau, bi yədikəl-xayr, innəkə alə kulli şey'in qadir. Tulicul-leylə fin-nəhari, və tulicun-nəhara fil-leyli, və tuxricul-heyyə minəl-meyyit, və tuxricul-meyyitə minəl-heyyi, və tərzuqu mən təşau bi ğayri hisab.
“Ey mülkün sahibi olan Allahım! Sən mülkü istədiyin kəsə verir, istədiyindən də mülkü geri alırsan; istədiyin kimsəni ucaldır, istədiyini də alçaldırsan. Xeyir yalnız Sənin Əlindədir. Həqiqətən, Sən hər şeyə qadirsən. Sən gecəni gündüzə qatır, gündüzü isə gecəyə qatırsan. Ölüdən diri çıxarır, diridən isə ölü çıxarırsan. Sən istədiyin kəsə hesabsız ruzi verirsən.”
(Bu, “Ali-İmran” surəsinin iki ayəsidir – 26-cı və 27-ci ayələr. 26-cı ayənin əvvəlində bilərəkdən (قُلْ) “De” kəlməsini zikr etməmişik ki, duanın əvvəlinin başlanğıcını göstərək.)