4

(اللَّهُمَّ رَبَّ النَّاسِ أَذْهِبِ البَاسَ، اشْفِ أَنْتَ الشَّافِي، لاَ شِفَاءَ إِلَّا شِفَاؤُكَ، شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سَقَمًا)
{يمسح بيده اليمنى على الألم أوالمريض ويقول الدعاء}

Allahummə, Rabbən-nas, əzhibil-bəs, işfi əntəş-Şafi, lə şifaə illə şifaukə, şifaən lə yuğadiru səqəmən.

“Ey insanların Rəbbi olan Allahım, bu xəstəliyi aradan qaldır və şəfa ver. Sənsən Şəfa verən! Sənin verdi­yin şəfadan başqa şəfa yoxdur. Ona elə bir şəfa ver ki, bundan sonra heç bir xəstəlik qalmasın.”

(Sağ əlini bədəninin ağrıyan yerinə, yaxud xəstəyə sürtərək bu duanı oxuyur.

4/12