«وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا، وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ، إِنَّ صَلَاتِي، وَنُسُكِي، وَمَحْيَايَ، وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، لَا شَرِيكَ لَهُ، وَبِذَلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ، اللهُمَّ أَنْتَ الْمَلِكُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، أَنْتَ رَبِّي، وَأَنَا عَبْدُكَ، ظَلَمْتُ نَفْسِي، وَاعْتَرَفْتُ بِذَنْبِي، فَاغْفِرْ لِي ذُنُوبِي جَمِيعًا، إِنَّهُ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ، وَاهْدِنِي لِأَحْسَنِ الْأَخْلَاقِ لَا يَهْدِي لِأَحْسَنِهَا إِلَّا أَنْتَ، وَاصْرِفْ عَنِّي سَيِّئَهَا لَا يَصْرِفُ عَنِّي سَيِّئَهَا إِلَّا أَنْتَ، لَبَّيْكَ وَسَعْدَيْكَ وَالْخَيْرُ كُلُّهُ فِي يَدَيْكَ، وَالشَّرُّ لَيْسَ إِلَيْكَ، أَنَا بِكَ وَإِلَيْكَ، تَبَارَكْتَ وَتَعَالَيْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ»
{وهو من أدعية استفتاح الصلاة، خاصة في صلاة قيام الليل}
Важжаҳту важҳия лиллазий фаторос самааваати вал-арзо ҳанийфан ва маа ана минал мушрикийн, инна солаатий ва нусукий ва маҳйаая ва мамаатий лиллаҳи роббил ъааламийн, лаа шарийка лаҳу ва би-залика умирту ва ана минал муслимийн. Аллоҳумма антал-малику лаа илааҳа иллаа ант, анта роббий ва ана ъабдук, золамту нафсий ваътарофту би-занбий фағфир лий зунуубий жамийъан иннаҳуу лаа яғфируз зунууба иллаа ант, ваҳдиний ли-аҳсанил ахлаақи лаа яҳдий ли-аҳсаниҳаа иллаа ант, васриф ъанний саййиаҳаа лаа ясрифу ъанний саййиаҳаа иллаа ант, лаббайка ва саъдайка вал-хойру куллуҳуу фий ядайка ваш-шарру лайса илайк, ана бика ва илайк, табаарокта ва таъаалайта астағфирука ва атуубу илайк.
“Осмонлару ерни яратган Зотга мусулмон бўлиб юзландим ва мен мушриклардан эмасман. Албатта намозим, қурбонлигим, ҳаётим ва ўлимим оламлар Парвардигори бўлмиш Аллоҳ учундир. Унинг шериги йўқ. Мен шунга буюрилдим ва мен бўйсунувчилар-мусулмонларданман. Эй Аллоҳ! Сен Малик (Подшоҳ)сан ва Сендан ўзга ҳеч бир ҳақ илоҳ йўқ. Сен Парвардигоримсан ва мен Сенинг қулингман. Мен (гуноҳлар қилиб) ўзимга зулм қилдим ва гуноҳларимни эътироф этдим. Менинг барча гуноҳларимни кечир. Албатта гуноҳларни ёлғиз Сен кечирувчисан. Мени энг гўзал хулқларга йўлла. Албатта гўзал хулқлар сари ёлғиз Сенгина ҳидоят этасан. Мендан ёмон хулқларни кеткиз. Албатта ёмон хулқларни фақат Сенгина мендан кетказишга қодирсан. Мен Сенинг итоатингда турувчиман ва Сенинг итоатингда бўлувчиман. Барча яхшилик Сенинг кўлингдадир ва ёмонлик Сендан бўлмас. Мен Сен биланман (яъни, мададинг билан қоимман, борман) ва Сенга (қайта)ман. Сен улуғ ва олий бўлдинг. Сендан истиғфор тилайман ва Сенга тавба(лар) этаман”.
(Бу ҳам намоз бошлашда, хоссатан таҳажжуд намозида ўқиладиган “истифтоҳ” дуоларидандир).