﴿اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاءُ وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَن تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ٢٦ تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَتُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الَمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَتَرْزُقُ مَن تَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَاب﴾
{آيتان من سورة آل عمران آية (٢٦-٢٧)، وفي أول الآية الأولى حُذفت كلمة (قل) عمدًا للإشارة إلى بداية الدعاء.}
Аллоҳумма мааликал мулки ту’тил мулка ман ташаау ва танзиъул мулка мимман ташаау ва туъиззу ман ташаау ва тузиллу ман ташаау биядикал хойру иннака ъалаа кулли шай’ин қодийр. Туулижул лайла фин-наҳаари ва туулижун наҳааро фил-лайли ва тухрижул ҳайя минал маййити ва тухрижул маййита минал ҳаййи ва тарзуқу ман ташаау биғойри ҳисааб.
“Эй мулку давлат эгаси бўлган Аллоҳим, Сен истаган кишингга мулк ато қилурсан ва истаган кишингдан бу мулкни тортиб олурсан, истаган кишингни азиз қилурсан ва истаган кишингни хор қилурсан. Бор яхшилик ёлғиз Сенинг қўлингдадир. Албатта Сен барча нарсага қодирсан. Кечани кундузга киритурсан ва кундузни кечага киритурсан, ўликдан тирикни чиқарурсан ва тирикдан ўликни чиқарурсан ҳамда истаган кишингга беҳисоб ризқ берурсан”.
(Булар Оли Имрон сурасининг 26-27 оятларидир. Дуо бошланадиган жойга ишора ўлароқ оят бошидаги “Айтинг” калимаси қасддан тушириб қолдирилди.)