۱٨
«اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّي لاَ إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، خَلَقْتَنِي وَأَنَا عَبْدُكَ، وَأَنَا عَلَى عَهْدِكَ وَوَعْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ، أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ، أَبُوءُ لَكَ بِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ، وَأَبُوءُ لَكَ بِذَنْبِي فَاغْفِرْ لِي، فَإِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ»
اې الله! ته زما پالونکی يې، له تا پرت بل د عبادت وړ نشته، تا زه پيدا كړى يم، او زه دې بنده يم، ا و زه له خپل توان سره ستا پر عهد او ژمنه ولاړ يم، زه پرتا پناه غواړم د خپلو كړو له شره، پر هغه نعمت دې اقرار كوم چې ما ته دې راكړى، او په خپله ګناه اقرار كوم، نو ما ته بښنه وكړه، چې له تا پرته څوک ګناه نشي بښلاى