۱٦
«لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، سُبْحَانَ اللَّهِ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ، وَلَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، وَاللَّهُ أَكْبَرُ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ»
له الله پرته بل د عبادت وړ نشته، هغه يو دى، شريك نه لري، هغه لره (د كائناتو) ټولواكي او پوره غوره ستاينه ده، او همدى پر هر څه قادر دى. پاك دى الله، پوره ستاينه الله لره ده، نشته د عبادت وړ مګر يوازې يو الله دى، او الله ډېر لوى دى. نشته هیڅ ځواک او توان (له ګناه څخه د ځان ساتلو او د نیکیو د کولو) مګر د اوچت او لوی الله په توفیق سره.