«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ فِعْلَ الخَيْرَاتِ، وَتَرْكَ الْمُنْكَرَاتِ، وَحُبَّ الْمَسَاكِينِ، وَأَنْ تَغْفِرَ لِي وَتَرْحَمَنِي، وَإِذَا أَرَدْتَ فِتْنَةً فِي قَوْمٍ فَتَوَفَّنِي غَيْرَ مَفْتُونٍ، وَأَسْأَلُكَ حُبَّكَ وَحُبَّ مَنْ يُحِبُّكَ، وَحُبَّ عَمَلٍ يُقَرِّبُ إِلَى حُبِّكَ»
{قال صلى الله عليه وسلم عن هذه الدعوات: إِنَّهَا حَقٌّ فَادْرُسُوهَا ثُمَّ تَعَلَّمُوهَا}
«په‌روه‌ردگارا من ئه‌نجامی چاکه‌کان و وازلێهێنانی خراپه‌کان و خۆشه‌ویستی هه‌ژاران له تۆ داوا ده‌که‌م، لێت ده‌پاڕێمه‌وه لێم خۆش بیت و به‌زه‌ییت پێمدا بێته‌وه‌و تۆبه‌و گه‌ڕانه‌وه‌م وه‌ربگری، خوایه هه‌ر کاتێک ویستت گه‌ل و هۆزێک تووشی گومڕایی و گیرۆده‌یی که‌ی من به سه‌لامه‌ت بمرێنه‌و بگه‌ڕێنه‌وه لای خۆت، خوایه من خۆش ویستنی خۆت و خۆش ویستنی هه‌ر که‌س که تۆی خۆش ده‌وێ و خۆش ویستنی هه‌ر کارێک که له خۆش ویستنی تۆ نزیکم کاته‌وه داوا ده‌که‌م».
پێغه‌مبه‌ری خوا - صلى الله عليه وسلم - فه‌رباره‌ی ئه‌م دوعانه فه‌رموویه‌تی: « إِنَّهَا حَقٌّ فَادْرُسُوهَا ثُمَّ تَعَلَّمُوهَا»؛ «ئه‌م نزانه هه‌قن، بۆیه فێری بن و فێری خه‌ڵکیشی که‌ن»