«رَبِّ أَعِنِّي وَلاَ تُعِنْ عَلَيَّ، وَانْصُرْنِي وَلاَ تَنْصُرْ عَلَيَّ، وَامْكُرْ لِي وَلاَ تَمْكُرْ عَلَيَّ، وَاهْدِنِي وَيَسِّرِ الهُدَى لِي، وَانْصُرْنِي عَلَى مَنْ بَغَى عَلَيَّ، رَبِّ اجْعَلْنِي لَكَ شَكَّارًا، لَكَ ذَكَّارًا، لَكَ رَهَّابًا، لَكَ مِطْوَاعًا، لَكَ مُخْبِتًا، إِلَيْكَ أَوَّاهًا مُنِيبًا، رَبِّ تَقَبَّلْ تَوْبَتِي، وَاغْسِلْ حَوْبَتِي، وَأَجِبْ دَعْوَتِي، وَثَبِّتْ حُجَّتِي، وَسَدِّدْ لِسَانِي، وَاهْدِ قَلْبِي، وَاسْلُلْ سَخِيمَةَ صَدْرِي»
«پهروهردگارا یارمهتیم دهو دوژمنانم یارمهتی مهده، سهرم خهو دوژمنانم به سهرمدا سهر مهخه، تۆڵهم بسێنهوه له دوژمنان و تۆڵهی ئهوان له من مهسێنهوه، رێنماییم کهو راستڕهویم بۆ ئاسان که، سهرکهوتووم که به سهر ئهو کهسهدا دهستدرێژی کردۆته سهرم، پهروهردگارا وام لێبکه زۆر سپاسگوزاری تۆ بکهم و زۆر یادی تۆ کهم، بمکه بهندهیێکی زۆر خواپهرست و فهرمانبهرو ملکهچی خۆت، وام لێبکه بهردهوام بهرهو خۆت دهستهودوعا بم و بگهڕێمهوه، پهروهردگارا تۆبهو گهڕانهوهم وهربگره و گوناه و تاوانم بشۆرهو دوعاو نزام گیرا کهو بهڵگهو وتارم دژ به دوژمنانت جێگیر کهو زمانم پاراو کهو دڵم رێنمایی کهو ژهنگ و ژاری دڵم دهر بێنه.