٦
«رَبَّنَا لَكَ الْحَمْدُ مِلْءُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَمِلْءُ مَا شِئْتَ مِنْ شَيْءٍ بَعْدُ، أَهْلَ الثَّنَاءِ وَالْمَجْدِ، أَحَقُّ مَا قَالَ الْعَبْدُ، وَكُلُّنَا لَكَ عَبْدٌ: اللهُمَّ لَا مَانِعَ لِمَا أَعْطَيْتَ، وَلَا مُعْطِيَ لِمَا مَنَعْتَ، وَلَا يَنْفَعُ ذَا الْجَدِّ مِنْكَ الْجَدُّ»
«په‌روه‌ردگارا! سپاس و ستایش بۆ تۆ پڕ به ئاسمانه‌کان و زه‌وی و پڕ به هه‌ر شتێک له دوای ئه‌وان که تۆ پێی رازی بیت. تۆ شیاو و خاوه‌نی ستایش و گه‌وره‌ییت. تۆ شیاو و شایسته‌تری به‌و سپاس و سه‌نایه که به‌نده‌که‌ت ده‌یکات و ئێمه هه‌موو به‌نده‌ی تۆین. هیچ شتێک نابێته به‌ربه‌ستی ئه‌وه‌ی تۆ ده‌یبه‌خشی، گه‌ر تۆیش نه‌ته‌وێ هیچ شتێک ناتوانێت ببه‌خشێت و ده‌وڵه‌مه‌ندی هیچ سوودێک ناگه‌یێنێته خاوه‌نه‌که‌ی و هه‌ر پێویستی به تۆیه».