۱٩
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الْحَمْدُ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْمَنَّانُ، بَدِيعُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ، يَا ذَا الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ، يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ»
{ورد في الحديث أن هذا الدعاء هو اسم الله الأعظم الذي إذا دُعي به أجاب وإذا سُئل به أعطى}
«په‌روه‌ردگارا له تۆ ده‌پاڕێمه‌وه به‌وه‌ی که هه‌موو سپاسێک هه‌ر بۆ تۆیه، هیچ په‌رستراوێک غه‌یری تۆ حه‌ق نیه، تۆ زۆر به‌خشنده و چاکه‌کاری، تۆ به‌دیهێنه‌ری ئاسمانه‌کان و زه‌ویت، ئه‌ی خاوه‌نی ده‌سه‌ڵات و رێزلێنان، ئه‌ی خوای زیندوو به‌ئاگا و سه‌رپه‌رشتیاری هه‌موو بوونه‌وه‌ر».
له فه‌رمووده‌دا هاتووه که ئه‌مه ناوه گه‌وره‌که‌ی خوایه که هار کاتێک دوعای پێبکرێت وه‌رده‌گیرێت و داوای پێبکرێت ده‌به‌خشرێت