۱٨
«اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّي لاَ إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، خَلَقْتَنِي وَأَنَا عَبْدُكَ، وَأَنَا عَلَى عَهْدِكَ وَوَعْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ، أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ، أَبُوءُ لَكَ بِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ، وَأَبُوءُ لَكَ بِذَنْبِي فَاغْفِرْ لِي، فَإِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ»
«خوایه گیان تۆ په‌روه‌ردگاری منی، هیچ په‌رستراوێک حه‌ق نیه زاتی پاکی تۆ نه‌بێت، تۆ منت به‌دیهێناوه‌و من به‌نده‌ی تۆم، له سه‌ر ئه‌و بڕیارو به‌ڵێنه‌یشم که به تۆم داوه هه‌رچه‌نده له توانامدا بێت. په‌نات پێده‌گرم له خراپه‌ی کرده‌وه‌ی خۆم، دان ده‌نێم به‌و هه‌موو نازو نیعمه‌ته‌دا باراندووته به سه‌رمداو دان ده‌نێم به تاوانباری خۆیشمدا، په‌روه‌ردگارا له گوناهه‌کانم خۆش به چونکه به‌ڕاستی هیچ که‌سێک له تاوانه‌کان خۆش نابێت زاتی تۆ نه‌بێت».