۱٢
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنِّي أَشْهَدُ أَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الأَحَدُ الصَّمَدُ، الَّذِي لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ»
{ورد في الحديث أن هذا الدعاء هو اسم الله الأعظم الذي إذا دُعي به أجاب وإذا سُئل به أعطى}
«خوایه گیان من داوا له تۆ ده‌که‌م و لێت ده‌پاڕێمه‌وه به‌وه‌ی که شایه‌تی ده‌ده‌م ته‌نها تۆ ئه‌و خوایه‌ی که هیچ په‌رستراوێک جگه له تۆ حه‌ق نیه، تۆ په‌روه‌ردگاری تاک و ته‌نها و ده‌سه‌ڵاتدارێکی که که‌سی لێ نه‌بووه و خۆیشی له که‌س نه‌بووه، هه‌رگیزاو هه‌رگیزیش که‌س هاوشێوه و هاوشانی ئه‌و نه‌بووه و نابێت».
له فه‌رمووده‌دا هاتووه که ئه‌م دوعایه هه‌مان ناوی گه‌وره‌ی خوایه که هه‌ر کاتێک به‌وه بانگی بکرێت وه‌ڵام ده‌داته‌وه‌و به‌وه داوای لێبکرێت وه‌ری ده‌گرێت.