سهحیحی دوعاو ستایشهکانی پهروهردگار

ئادابی دوعا

نزای سپاس و ستایشی خوای گه‌وره‌و به‌ده‌سه‌ڵات

دوعاکانی قورئان

له دوعاکانی نوێژ

دوعاکانی سوننه‌ت

په‌نابردنه‌کانی سوننه‌ت

نزاکانی به‌یانیان

نزاکانی ئێواران

دوعاکانی روقیه

(بِسْمِ اللَّهِ، تُرْبَةُ أَرْضِنَا، بِرِيقَةِ بَعْضِنَا، يُشْفَى سَقِيمُنَا، بِإِذْنِ رَبِّنَا)
{يضع من ريق نفسه على أصبعه ثم يضعه على التراب ثم يمسح به موضع الألم أوالجرح ويقول الدعاء}

«به ناوی خوا، خۆڵی زه‌ویمان (که له‌وه‌وه به‌دیهێنراوین) تێکه‌ڵ به ئاوی ده‌می هه‌ندێکمان نه‌خۆشه‌که‌مان چاک بکاته‌وه به ویست و خواستی په‌روه‌ردگارمان»

ئاوی ده‌می ده‌کاته سه‌ر قامکی پاشان ده‌یخاته ناو خۆڵ و پاشان ده‌یهێنێ به شوێنی ئازار یان زامه‌که‌داو دوعاکه‌ ده‌خوێنێت.