«اللَّهُمَّ إِنِّي عَبْدُكَ ابْنُ عَبْدِكَ ابْنُ أَمَتِكَ نَاصِيَتِي بِيَدِكَ مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ، أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِي كِتَابِكَ أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَدًا مِنْ خَلْقِكَ أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِيعَ قَلْبِي وَنُورَ صَدْري وَجِلَاءَ حُزْنِي وَذَهَابَ هَمِّي»
{وهو دعاء الهم والحزن}
ئاللاھۇممە ئىننىي ئەبدۇكە، ئىبنۇ ئەبدىكە ئىبنۇ ئەمەتىكە ناسىيەتى بىيەدىكە، مازىن پىييە ھۆكمۈكە، ئەدلۇن پىييە قەزائۇكە، ئەسئەلۇكە بىكۇللى ئىسمىن ھۇۋە لەكە، سەممەيتە بىھى نەپسەكە، ئەۋ ئەنزەلتەھۇ پى كىتابىكە ئەۋ ئەللەمتەھۇ ئەھەدەن مىن خەلقىكە ئەۋ ئىستەئسەرتە بىھى پى ئىلمىل غەيبى ئىندەكە، ئەن تەجئەلەل قۇرئانە رەبىيئە قەلبىي، ۋە نۇرە بەسەرىي، ۋە جەلائە ھۇزنىي، ۋە زەھابە ھەممىي.
«ئى ئاللاھ! مەن سېنىڭ بەندەڭ، بەندەڭنىڭ ۋە دىدىكىڭنىڭ ئوغلىمەن، مېنىڭ كوكۇلام سېنىڭ قولۇڭدىدۇر، سېنىڭ ھۆكمىڭ ماڭا ئۆتكۈچىدۇر، ھەققىمدە چىقارغان ھۆكمىڭ مۇتلەق ئادىلدۇر، سەن كىتابىڭدا نازىل قىلغان ياكى مەخلۇقاتلىرىڭدىن بىرەرسىگە بىلدۈرگەن، ياكى ئىلمى غەيب قاتارىدا ھوزۇرۇڭدا ساقلاشنى ئىرادە قىلغان، قىسقىسى سەن ئۆزۈڭنى ئاتىغان، ۋە ساڭا مەنسۇپ بولغان بارلىق ئىسىملىرىڭ بىلەن سورايمەنكى، قۇرئاننى يۈرۈكىمنىڭ باھارى، كۆزۈمنىڭ نۇرى، قايغۇلىرىمنى كۆتەرگۈچى ۋە غىمىمنى كەتكۈزۈۋەتكۈچى قىلىپ بەرگىن».
(غەم-قايغۇغا قالغاندا ئوقۇلىدىغان دۇئا)