«اللهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعَجْزِ، وَالْكَسَلِ، وَالْجُبْنِ، وَالْبُخْلِ، وَالْهَرَمِ، وَعَذَابِ الْقَبْرِ اللهُمَّ آتِ نَفْسِي تَقْوَاهَا، وَزَكِّهَا أَنْتَ خَيْرُ مَنْ زَكَّاهَا، أَنْتَ وَلِيُّهَا وَمَوْلَاهَا، اللهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ عِلْمٍ لَا يَنْفَعُ، وَمِنْ قَلْبٍ لَا يَخْشَعُ، وَمِنْ نَفْسٍ لَا تَشْبَعُ، وَمِنْ دَعْوَةٍ لَا يُسْتَجَابُ لَهَا»
“Эй Аллоҳ! Аз аҷзу нотавонӣ ва танбалию буздилӣ ва пири ва азоби қабр, ба Ту паноҳ мебарам.
Эй Аллоҳ! Бар ман тақвои нафс ато бифармо, ва онро пок бигардон, зеро Ту беҳтарин касе ҳастӣ, ки онро пок месозӣ, Ту сарпарасту молики он ҳастӣ.
Эй Аллоҳ! Аз илму донише, ки фоида намерасонад, ва қалбе, ки хушуъ ва хузуъ надорад, ва нафсе, ки сер намешавад, ва дуое, ки шунида намешавад, ба Ту паноҳ мебарам”.