«اللَّهُمَّ اهْدِنِي فِيمَنْ هَدَيْتَ، وَعَافِنِي فِيمَنْ عَافَيْتَ، وَتَوَلَّنِي فِيمَنْ تَوَلَّيْتَ، وَبَارِكْ لِي فِيمَا أَعْطَيْتَ، وَقِنِي شَرَّ مَا قَضَيْتَ، إِنَّكَ تَقْضِي وَلَا يُقْضَى عَلَيْكَ، إِنَّهُ لَا يَذِلُّ مَنْ وَالَيْتَ، وَلَا يَعِزُّ مَنْ عَادَيْتَ، تَبَارَكْتَ رَبَّنَا وَتَعَالَيْتَ»
“Эй Аллоҳ! Маро дар ҷумлаи касоне қарор деҳ, ки онҳоро ҳидоят намудаӣ, ва касоне, ки онҳоро офият бахшидаӣ, ва маро дар зумраи касоне қарор деҳ, ки онҳоро дӯсти хеш қарор додаӣ, ва дар он чӣ бар ман додаӣ, баракат ато намо ва аз бадии он чӣ қазоват кардаӣ, маро ҳифз намо. Пас бешак Ту қазоват мекунӣ ва бар Ту қазоват карда намешавад. Бешак касеро, ки дӯст гирифтаӣ, гумроҳ нахоҳад шуд, ва касеро, ки душман гирифтаӣ, боиззату бокаромат нахоҳад шуд. Парвардигоро! Бисёр бобаракат ва баландмартаба ҳастӣ”.