«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ فِعْلَ الخَيْرَاتِ، وَتَرْكَ الْمُنْكَرَاتِ، وَحُبَّ الْمَسَاكِينِ، وَأَنْ تَغْفِرَ لِي وَتَرْحَمَنِي، وَإِذَا أَرَدْتَ فِتْنَةً فِي قَوْمٍ فَتَوَفَّنِي غَيْرَ مَفْتُونٍ، وَأَسْأَلُكَ حُبَّكَ وَحُبَّ مَنْ يُحِبُّكَ، وَحُبَّ عَمَلٍ يُقَرِّبُ إِلَى حُبِّكَ»
{قال صلى الله عليه وسلم عن هذه الدعوات: إِنَّهَا حَقٌّ فَادْرُسُوهَا ثُمَّ تَعَلَّمُوهَا}
“Эй Аллоҳ! Ман аз Ту тавфиқи корҳои хайру шоиста, ва тарки корҳои зишту палид ва дӯстдории масокинро хоҳонам. Ва ҳамчунин аз Ту мехоҳам, ки гуноҳони маро бибахшӣ, ва маро шомили раҳмати хеш намоӣ, ва чун хостӣ бандагонатро фитна ва озмоише намоӣ, пас маро ба сӯи хеш бимирон бидуни ин, ки гирифтори фитнае шуда бошам. Эй Аллоҳ! Ман муҳаббати Ту ва муҳаббати касе, ки Туро дӯст медорад ва муҳаббати амале, ки ба муҳаббатат наздик месозад, аз Худат хоҳонам”.
(Паёмбар (дурӯду саломи Аллоҳ бар Ӯ бод) дар бораи ин дуоҳо мегӯяд: Инҳо дуоҳои ҳақ ҳастанд, онҳоро мутолиъа намоед ва биёмӯзед)