14

«اللهُمَّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي ظُلْمًا كَثِيرًا وَلَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ، فَاغْفِرْ لِي مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِكَ، وَارْحَمْنِي إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ»
{وهو دعاء يُشرع قوله في الصلاة فيقال في السجود أو بعد التشهد الأخير قبل السلام}

"Эй Аллоҳ! Бешак ман ба хештан ситами бисёр намудам, ва ба ҷуз Ту касе гуноҳонро намебахшад, пас маро аз назди худат бибахш ва маро раҳм намо, бешак Ту бахшандаи меҳрубон ҳастӣ”.

(Гуфтани ин дуо дар намоз машруъ аст, дар ҳолати саҷда ё дар ташаҳуди охир пеш аз салом гуфта мешавад.)

14/16