12
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنِّي أَشْهَدُ أَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الأَحَدُ الصَّمَدُ، الَّذِي لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ»
{ورد في الحديث أن هذا الدعاء هو اسم الله الأعظم الذي إذا دُعي به أجاب وإذا سُئل به أعطى}
“Эй Аллоҳ! Аз Ту мехоҳам ба воситаи шаҳодат доданам ба ин, ки Ту бешак Аллоҳе ҳастӣ, ки маъбуди (барҳақе) ҷуз Ту нест. Ягона ва бениёз ҳаст, ки на таваллуд карда, ва на аз касе зоида шуда, ва касе ҳамтои Ӯ нест”.
( Дар ҳадис ворид шудааст, ки ин дуо ҳамон Исм-Аллоҳи аъзам аст (Номи бузурги Аллоҳ) номе ки касе бо он дуо кунад, дуояшро Худованд иҷобат мекунад, ва касе бо ин ном чизе аз Худованд талаб кунад, Худованд ӯро медиҳад).