٦
«اللهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعَجْزِ، وَالْكَسَلِ، وَالْجُبْنِ، وَالْبُخْلِ، وَالْهَرَمِ، وَعَذَابِ الْقَبْرِ اللهُمَّ آتِ نَفْسِي تَقْوَاهَا، وَزَكِّهَا أَنْتَ خَيْرُ مَنْ زَكَّاهَا، أَنْتَ وَلِيُّهَا وَمَوْلَاهَا، اللهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ عِلْمٍ لَا يَنْفَعُ، وَمِنْ قَلْبٍ لَا يَخْشَعُ، وَمِنْ نَفْسٍ لَا تَشْبَعُ، وَمِنْ دَعْوَةٍ لَا يُسْتَجَابُ لَهَا»
«پروردگارا! من از ناتوانی، تنبلی، بزدلی، بخیلی و پیری و عذاب قبر به تو پناه می‌برم، پروردگارا، به من تقوای نفس عطا کن و نفسم را پاک بگردان و تو بهترین پاک کننده‌ی آن هستی. تو متصرف و صاحب اختیار و مولای آن می‌باشی. پروردگارا من از علمی که نفع و فایده‌ی نمی‌رساند و از دلی که از تو نمی‌ترسد و نفسی که سیر نمی‌شود و دعایی که قبول نمی‌شود به تو پناه می‌برم»