۱٨
«اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّي لاَ إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، خَلَقْتَنِي وَأَنَا عَبْدُكَ، وَأَنَا عَلَى عَهْدِكَ وَوَعْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ، أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ، أَبُوءُ لَكَ بِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ، وَأَبُوءُ لَكَ بِذَنْبِي فَاغْفِرْ لِي، فَإِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ»
«الهی! تو پروردگار منی، معبودی به حق جز تو نیست، مرا آفریدی، و من بنده‌ی تو هستم و تا جایی که بتوانم به عهدی که بسته‌ام که تنها ترا عبادت می‌کنم و وعده‌ی تو را تصدیق می‌کنم، پایدارم. از شر آن چه انجام داده‌ام، به تو پناه می‌برم. از نعمت تو بر خود آگاهم و به گناهم اعتراف می‌کنم. پس مرا بیامرز؛ زیرا جز تو کسی گناهان را نمی‌بخشد»