«اللهُمَّ اقْسِمْ لَنَا مِنْ خَشْيَتِكَ مَا تَحُولُ بَيْنَنَا وَبَيْنَ مَعَاصِيكَ، وَمَنْ طَاعَتِكَ مَا تُبَلِّغُنَا بِهِ جَنَّتَكَ، وَمَنَ الْيَقِينِ مَا تُهَوِّنُ عَلَيْنَا مَصَائِبَ الدُّنْيَا، اللهُمَّ أَمْتِعْنَا بِأَسْمَاعِنَا، وَأَبْصَارِنَا، وَقُوَّتِنَا مَا أَحْيَيْتَنَا، وَاجْعَلْهُ الْوَارِثَ مِنَّا، وَاجْعَلْ ثَأْرَنَا عَلَى مَنْ ظَلَمْنَا، وَانْصُرْنَا عَلَى مَنْ عَادَانَا، وَلَا تَجْعَلْ مُصِيبَتَنَا فِي دِينِنَا، وَلَا تَجْعَلِ الدُّنْيَا أَكْثَرَ هَمِّنَا، وَلَا مَبْلَغَ عِلْمِنَا، وَلَا تُسَلِّطْ عَلَيْنَا مَنْ لَا يَرْحَمُنَا»
«بار الها، از خشيت خويش به اندازه‌‌ای نصيبمان بگردان که در ميانِ ما و نافرمانیِ تو حايل شود؛ و از طاعت خود، آن قدر به ما بده که ما را به بهشتِ تو برساند و به ما يقينی عطا کن که به وسيله‌‌ی آن، سختی‌‌های دنيا را بر ما آسان نمايی. بار الها، تا زمانی که ما را زنده می‌‌داری، ما را از گوش‌‌ها، چشمان و نيروی‌‌مان- و ديگر حواسی که به ما داده‌‌ای- برخوردار بگردان و حواس ما را پيش از مرگ‌‌مان از ميان مَبَر و انتقام ما را بر کسی قرار بده که به ما ستم کرده است و ما را بر دشمنان‌‌مان پيروز بگردان و مصيبت‌‌مان را در دين‌‌مان قرار نده و دنيا را بزرگ‌‌ترين هدف‌‌مان و پايان و غايتِ علم و دانش‌‌مان نگردان و کسی را بر ما چيره مکن که به ما رحم نمی‌‌کند».