«من چهره‌ام را به سوى ذاتى متوجه کرده‌ام که آسمان‌ها و زمين را آفريد؛ در حالى که از باطل روى گردان شده و به سوى حق آمده‌ام و از مشرکان نيستم. براستی نماز، عبادت، زندگى و مرگم از آنِ پروردگار جهانيان است که شريکى ندارد. دستور يافته‌ام که چنين کنم و من از فرمانبرداران مى‌باشم. پروردگارا، تويى پادشاه، بجز تو، معبودى [بحق] وجود ندارد. تو پروردگار من هستى و من بنده‌ى تو هستم. بر خود ظلم کردم و به گناهم اعتراف نمودم؛ همه‌ى گناهانم را ببخشاى، همانا جز تو کسى گناهانم را نمى‌آمرزد. الهى! مرا به نيکوترين اخلاق و خصلت‌ها، رهنمون فرما، همانا بجز تو کسى نيست که مرا بسوى آنها هدايت کند. الهى! خصلت‌هاى بد را از من دور گردان؛ زيرا جز تو کسى نيست که آنها را از من دور گرداند. من در بارگاهت حاضرم و براى اطاعت از تو آماده‌ام. هرگونه خير و نيکى در اختيار توست؛ بدى را به سوى تو راهى نيست. الهى! من به لطف تو موجودم و به سوى تو متوجه‌ام؛ تو بسيار با برکت و برتر هستى؛ از تو آمرزش مى خواهم و به بارگاه تو توبه مى‌کنم».

(و آن یکی از دعاهای آغاز نماز است به ویژه در نماز شب.)