«اللهُمَّ رَبَّ جَبْرَائِيلَ، وَمِيكَائِيلَ، وَإِسْرَافِيلَ، فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ، أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبَادِكَ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ، اهْدِنِي لِمَا اخْتُلِفَ فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِكَ، إِنَّكَ تَهْدِي مَنْ تَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ»
{وهو من أدعية استفتاح الصلاة، خاصة في صلاة قيام الليل}
{ويقال عند التباس الحق وورود الشبهة على القلب}
«يا الله، ای پروردگار جبرئيل و ميکائيل و اسرافيل! ای پديدآورنده‌ی آسمان‌ها و زمين! ای دانای نهان و آشکار! تو در ميان بندگانت درباره‌ی اختلافات‌شان داوری می‌کنی؛ پس مرا به لطف و توفيق خود، به سوی حقيقت و راه راستی که در آن اختلاف کرده‌اند، هدايت نما؛ بی گمان تو هرکه را بخواهی، به راه راست هدايت می‌کنی».
(و آن یکی از دعاهای آغاز نماز است؛ به ویژه در نماز شب.)
(و گفته شده به هنگام پوشیده ماندن حق و ورود شبهه به قلب خواند می‌‌شود.)