۱٤

«اللهُمَّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي ظُلْمًا كَثِيرًا وَلَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ، فَاغْفِرْ لِي مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِكَ، وَارْحَمْنِي إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ»
{وهو دعاء يُشرع قوله في الصلاة فيقال في السجود أو بعد التشهد الأخير قبل السلام}

«پروردگارا! بر خود بسيار ستم كرده‌ام و جز تو كسی گناهان را نمی‌آمرزد. بارالها! با عنايت و بخششی از جانب خود، مرا بيامرز و بر من رحم كن. همانا تو بخشنده‌ی مهربانی».

(دعایی است که خواندن آن در نماز مشروع است و در سجده یا بعد از تشهد آخر و قبل از سلام دادن خوانده می‌‌شود.)

14/16