٦
«رَبَّنَا لَكَ الْحَمْدُ مِلْءُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَمِلْءُ مَا شِئْتَ مِنْ شَيْءٍ بَعْدُ، أَهْلَ الثَّنَاءِ وَالْمَجْدِ، أَحَقُّ مَا قَالَ الْعَبْدُ، وَكُلُّنَا لَكَ عَبْدٌ: اللهُمَّ لَا مَانِعَ لِمَا أَعْطَيْتَ، وَلَا مُعْطِيَ لِمَا مَنَعْتَ، وَلَا يَنْفَعُ ذَا الْجَدِّ مِنْكَ الْجَدُّ»
«پروردگارا! حمد وستايش از آن توست؛ آنگونه ستايشی که آسمان‌ها و زمين و ميان آنها و هرچه را که تو بخواهى، پر کند. الهى! تو اهل ستايش و عظمت هستى. الهى! تو شايسته‌ى ستايش بندگان هستى؛ همگى ما بندگان تو هستيم؛ آنچه تو عنايت کنی، هيچکس نمی‌تواند جلوى آن را بگيرد و چيزی را که تو منع نمايی، کسى نمی‌تواند آن را عطا کند. الهى! ثروت و بهره‌ی هيچ ثروتمند و سرمايه داری او را از تو بی‌نياز نمی‌گرداند و در برابر تو سودی برايش ندارد».