۱٩
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الْحَمْدُ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْمَنَّانُ، بَدِيعُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ، يَا ذَا الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ، يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ»
{ورد في الحديث أن هذا الدعاء هو اسم الله الأعظم الذي إذا دُعي به أجاب وإذا سُئل به أعطى}
«بارالها، من از تو مسالت دارم با اعتراف به اینکه هر حمد و ستايشی برای توست و هيچ معبود بحقی جز تو وجود ندارد ای منان، ای به وجود آورنده آسمان‌ها و زمين، ای صاحب جلال و اكرام، ای هميشه زنده و پابرجا».
(در حدیث وارد شده که این دعا همان اسم اعظم الله است که چون با آن خوانده شود اجابت می‌‌کند و اگر از او خواسته شود، عطا می‌‌کند.)