دعا را با حمد و ثنای پروردگار متعال و صلوات و درود بر پیامبر اسلام صلَّى الله عليه وسلَّم آغاز کند. دلیل آن حدیث فَضَالَة بن عبید صحابی رسول الله است که می‌‌گوید: رسول الله شنید که مردی در دعایش دعا می‌‌کند و الله متعال را ستایش نمی‌‌کند و بر پیامبر درود نمی‌‌فرستد؛ بنابراین رسول الله فرمود: «عَجِلَ هَذَا»: «این فرد شتاب می‌‌کند». سپس او را صدا زد و به وی فرمود: «إِذَا صَلَّى أَحَدُكُمْ، فَلْيَبْدَأْ بِتَمْجِيدِ رَبِّهِ جَلَّ وَعَزَّ، وَالثَّنَاءِ عَلَيْهِ، ثُمَّ يُصَلِّي عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، ثُمَّ يَدْعُو بَعْدُ بِمَا شَاءَ» : «چون یکی از شما دعا می‌‌کند، باید دعایش را با ستایش پروردگار بزرگوار و عزیزش و سپس درود فرستادن بر پیامبر آغاز کند و پس از آن هرچه می‌‌خواهد دعا کند».

بنابراین چون دعایش را با حمد و ستایش الله متعال آغاز نماید، خصوصا با آیات حمد و ستایش که در ابتدای سوره‌‌ها آمده است – و ذکر خواهد شد – و پس از آن بر پیامبر درود بفرستد و بعد از آن با انواع حمد و ثنا – که ذکر خواهد شد- الله متعال را ستایش نماید، چنین دعای به اجابت نزدیک‌‌تر است.