٢
(أَصْبَحْنَا وَأَصْبَحَ الْمُلْكُ لِلَّهِ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، اللَّهُمَّ إِنِّي أسْأَلُكَ خَيْرِ مَا فِي هَذَا الْيَوم، وَخَيْر مَا بعدِه، وَأَعُوذُ بِك مِنْ شَرِّ مَا فِي هَذا اليَوم، وَشَر مَا بَعْدِه، اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكَسَلِ، وَالْهَرَمِ، وَسُوءِ الْكِبَرِ، وَفِتْنَةِ الدُّنْيَا، وَعَذَابِ الْقَبْر)
«صبح نمودیم درحالی‌‌که پادشاهی برای الله است؛ حمد و ستایش برای اوست؛ معبود بر حقی جز او نیست، یکتاست و شریکی ندارد؛ بار الها، از تو خیر و خوبی این روز را می‌‌خواهم و خیر و خوبی بعد از آن را؛ و به تو پناه می‌‌آورم از شر و بدی این روز و شر بعد از آن؛ بار الها، از کسالت و تنبلی به تو پناه می‌‌آورم و از پیری و فرتوتی و تکبر و فتنه‌‌ی دنیا و غذاب قبر».