۱۱

(يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ بِرَحْمَتِكَ أَسْتَغِيثُ أَصْلِحْ لِي شَأْنِي كُلَّهُ، وَلَا تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ)

«ای همیشه زنده، ای پایدار، به واسطه‌‌ی رحمتت از تو طلب کمک می‌‌کنم که همه‌‌ی امورم را اصلاح نموده و سر و سامان بخشی؛ و حتی به اندازه‌‌ی یک چشم بر هم زدن مرا به حال خود وامگذار (که بدون درنظر گرفتن تو به خود اعتماد نموده و تکیه کنم).»

11/12